پاسخگویی روایتی، نگاهی متفاوت

مطابق با ادبیات جامعه ­شناسی پاسخگویی «تقاضای دلیل برای کار انجام گرفته و ارائه دادن آن دلیل» تعریف شده است. پاسخگویی از دو بعد محاسباتی و روایتی تشکیل شده که بعد محاسباتی آن شکل غالب در عصر نوین بوده و بعد روایتی آن به طور پیوسته، چه در تئوری و چه در عمل، کم­ ارزش ­نمایی و سرکوب شده است. هدف از این مقاله تشریح بعد روایتی پاسخگویی با استفاده از نظرات کاموف (2007) و بکارگیری نگرشی انتقادی در خصوص بعد محاسباتی آن می­باشد. کاموف (2007) برای تشریح این بعد از پاسخگویی، پاسخگویی انعطاف­پذیر را خلق نمود. پاسخگویی انعطاف­ پذیر ما را تشویق به توقف و تردید در عمده کارکردهای برنامه ­ریزی شده­ کمیِ پاسخگویی می­ کند، "توقف محاسبات و گوش دادن به نوایی دیگر برای چیزی دیگر، برای «بی­حسابی» و غیر قابل پیش بینی بودن که باعث وقفه و ایست در فرایند پاسخگویی می­ شود". پاسخگویی انعطاف­پذیر برخاسته از مفهوم «دیگری» در اندیشه ­های ژاک دریدا است. دریدا بر این نکته تاکید دارد که هر نظامی (چه زبانی، چه هویت فردی به نام «من» و غیر) بدون قرار دادن «دیگری» درون «خود» بی­ معنی است و همیشه «دیگری» درون «خود» حضور دارد و فردیت (یا هویت فردی) بدون جایگذاری «دیگری» مفهومی انتزاعی و ناممکن است. نتیجه­ گیری، پاسخگویی انعطاف­پذیر تلاشی است برای رفتن به «دیگری» پاسخگویی محاسباتی که همانا بعد روایتی پاسخگویی می­ باشد.